Μιλάμε συνεχώς για τοκογλύφους γιατί ξεχνάμε ότι:
Στα πρώτα άρθρα του 1ου μνημονίου, αναφερόταν ρητά ότι απαγορεύεται ο δανειζόμενος να βρει τα χρήματα που δανείζεται από άλλη πηγή και να τα επιστρέψει στον δανειστή.
Και ρωτώ: ποιος τοκογλύφος ενδιαφέρεται που θα βρεις τα χρήματα να του τα επιστρέψεις;
του αρκεί να πάρει τους τόκους του εγκαίρως.
Και από κει και πέρα σκοτίστηκε για το που θα τα βρεις, ίσα-ίσα που μακάρι να υπάρχει κάποιος που θα σε δανείσει, ώστε να είναι πιο σίγουρος ότι θα τα πάρει πίσω. ...
Εκτός αν, όπως προφανώς συμβαίνει με μας, επιβουλεύεται την υφαρπαγή της ακίνητης περιουσίας μας, τον έλεγχο της οικονομίας και, μέσω αυτής, τον δικό μας έλεγχο και υποταγή.
Φοβάμαι ότι η αρχή του σύγχρονου δράματός μας ξεκινά τον Φεβρουάριο του 2008, με την επίσκεψη του Ροτσάιλντ στον Καραμανλή.
Κάποιοι που κάτι παραπάνω καταλαβαίνουν είπαν τότε ότι: για να φτάσει στο σημείο να έρθει ο ίδιος στο Μαξίμου έτσι απροκάλυπτα, μαύρα μαντάτα έρχονται για τη χώρα.
Και μιλάμε βέβαια για τον εκπρόσωπο της οικογένειας που ελέγχει ουσιαστικά την οικονομία του "κράτους" μας, από την "απελευθέρωσή" του από τους Τούρκους, μέσω του δούρειου ίππου, γνωστού ως Τράπεζα Της Ελλάδος, και της επιρροής ή και διορισμών όποτε χρειάστηκε ελεγχόμενων κυβερνήσεων.
Είναι το αφεντικό που κινεί τα νήματα στην Goldman Sachs, τη Blackrock, τη Noirberger Bergman, που πρωτοστάτησαν στην αρπαγή του χρηματιστηρίου, στη μετέπειτα υποδούλωσή μας στο ευρώ και, βέβαια, των 2 γνωστών για τη δράση τους μεγάλων οίκων αξιολόγησης.
Στημένο, λοιπόν το παιχνίδι, με την προθυμία ή αδυναμία του "καταλαδωμένου", άρα εκβιαζόμενου, πολιτικού μας κατεστημένου, με εμάς να παρακολουθούμε σοκαρισμένοι, αποσβολωμένοι και πρακτικά ανήμποροι να οργανωθούμε και να αντιδράσουμε δυναμικά και αποτελεσματικά, και με τους αντιστασιακούς επίδοξους ηγέτες-σωτήρες μας να αποδεικνύονται στην καλύτερη περίπτωση "λίγοι".
Έχει, λοιπόν, το ελληνικό έθνος, το αρχαίο πνεύμα αθάνατο των ύμνων μας, η ρωμιοσύνη της σύγχρονης ιστορίας μας ή ο τωρινός νεοευρωελληνισμός, το θάρρος, το σθένος, την ωριμότητα, την αυτοθυσία και την αποφασιστικότητα να ορθώσει ανάστημα και να παλέψει για την επιβίωσή του, ή έχει καταθέσει τα όπλα, αποδεχόμενος την ήττα του, τη μοίρα του?
Απάντηση: Υπάρχει, πιστεύω, ένα στοιχείο βαθύ και απροσδιόριστο μες στην ελληνική ψυχή - με όσα μπορεί να σημαίνει αυτή η λέξη - που δεν κονιορτοποιείται, δεν αλλοιώνεται, δεν σβήνει έτσι απλά, ούτε μετουσιώνεται, είναι μια φλόγα που όποτε άναψε στα ιστορικά χρόνια κατέκαψε πελώριους εχθρούς και ανέτρεψε τα προγνωστικά όσων αγνοούσαν τη δύναμή της.
Είναι η φλόγα που ποτίζεται από το αίμα της θυσίας των προγόνων μας και το δίκαιο ενός λαού που πασχίζουν αδίκως να υποδουλώσουν, χιλιετίες τώρα, διάφοροι - ας μου επιτραπεί η έκφραση - υποδεέστεροι και πνευματικά υποανάπτυκτοι πολιτισμοί, που, το μόνο που κατάφεραν ήταν να αφομοιωθούν και να υποκύψουν στην επικράτηση τού - ναι το πιστεύω - πνευματικά ισχυρότερου πολιτισμού.
Ο διαποτισμός του αρχαιοελληνικού μεγαλείου από την χριστιανορθόδοξη φιλοσοφία της θυσίας και της πίστης στον ορθό και δίκαιο δρόμο της αδελφοσύνης των λαών, όπως εκφράζεται στην σύγχρονη εποχή, σε συνδυασμό με τη μόρφωση, που, με όλα τα στραβά του εκπαιδευτικού μας συστήματος, χαρακτηρίζει τις τελευταίες γενιές, είναι τα μεγάλα μας όπλα, έτοιμα να δώσουν ακόμα μία μεγάλη μάχη για την επιβίωση.
Όχι, δεν πρέπει να φιλοδοξούμε να γίνουμε οι Γαλάτες του Αστερίξ στη σύγχρονη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, όμως, οφείλουμε να αφυπνιστούμε, ατομικά και συλλογικά και να αρχίσουμε άμεσα, ξεριζώνοντας, καταρχήν, τα "ξερά χόρτα", όλους αυτούς που αφήσαμε να μας κυβερνούν και να κατευθύνουν την τύχη μας, τόσα χρόνια.
Τους τιποτένιους και ανίκανους που απομύζησαν ότι καλό έβγαλε αυτός ο τόπος.
Καιρός να ξαναβρούμε και να προάγουμε στα ανώτατα αξιώματα ανθρώπους με αξίες που δοκιμάστηκαν στη ζωή και ξεχώρισαν για τις ικανότητές και το ήθος τους και που τόσα χρόνια έμεναν στη σκιά.
Δεν ξέρω τι πρέπει να ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές, δύσκολο ερώτημα. Ξέρω σίγουρα τι δεν πρέπει να ψηφίσουμε, είναι προφανές. Και η ψήφος από μόνη της δεν αρκεί.
Η δημοκρατία που οραματίστηκαν οι πρόγονοι μας κατάντησε το άλλοθι για την επιβολή της θέλησης των λίγων και ισχυρών.
Ίσως και πάλι πρέπει να ανατρέξουμε στις ιδέες των προγόνων μας που αναρωτιούνταν αν είναι πιο σημαντική η γνώμη των πολλών ή των ειδημόνων.
Αλλά έχουμε καιρό να τα δούμε κι αυτά. Τώρα προέχει να σώσουμε το σπίτι μας και το σπίτι των γειτόνων μας που καίγεται και απειλείται.
Κι εδώ είναι που πρέπει να δείξουμε τη μέγιστη ομοψυχία και ετοιμότητα.
Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΙ,
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΙ.!!!
Σ.Κ. ετών 46.
attikanea ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου