Σας απειλώ...

Δεν θέλω να ξανακούσω οτιδήποτε αρχίζει από μνημ.....

Μνήμη, μνημόσυνο, μνημείο…
Και μη μου πεις μνημόνιο, σαλτάρω...

Αρχίζω τα ζανάξ μέχρι να ξεκολλήσει το μυαλό και να αποκοιμηθεί άδειο από τις σκέψεις.

Σας απειλώ, αλλά, μεταξύ μας, μη φοβάστε, δεν θα κουνηθώ από τη θέση μου. ...

Τι έλεγα; α, ναι, σας απειλώ.

Δεν θέλω να υπάρχει Άδωνις, Βενιζέλος, Σαμαράς, Ντινόπουλος, Κώνστας, Παπαδημητρίου...

Σας παρακαλώ, θέλω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω το πρωί και να μην υπάρχουν. Αλλιώς θα αρματωθώ και θ' αφήσω την ελληνική μου τρέλα σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις και μετά… θα μου ρίξετε εσείς τα χημικά σας.

Κι αν δεν πιάσουν αυτά, δεν θα διστάσετε να μου ρίξετε στο ψαχνό. Δεν το 'χετε σε τίποτα εσείς.

Είστε αδωνίδες αδίστακτοι, σας έχω καταλάβει.

Γι' αυτό μαζώνομαι στην άκρη μου, μη χύσω το αίμα μου και κλάψει η μανά μου άδικα. Αφού μονό το δικό μου θα 'ναι, γιατί με το που θα βγει η είδηση στα κανάλια τότε είναι που θα σκιαχτούν οι "επαναστάτες" και δεν θα ξαναβγούν ούτε για δεκάλεπτη απεργία. Μη σου πω ότι και στην επόμενη παρέλαση θα αποθεώσουν κάθε μνημονιακό τομάρι...

Έτσι όπως σας τα λέω είναι...

Το ελληνικό γονίδιο στερείται γενναιότητας.

Ότι έδωσε έδωσε ανά τους αιώνες! Ας δώσει και κανένας άλλος, όλο εμείς;

Άλλωστε εμείς είμαστε στους δρόμους και αυτοί περιμένουν στον καναπέ τους…

Αναγνώστης