7+1 πληγές του Έλληνα πολίτη, σήμερα

Σήμερα, θα προσπαθήσω να αποφύγω να κατηγορήσω τους Πολιτικούς, θα ασχοληθώ με τους πολίτες, τους Έλληνες πολίτες, 

χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι τα αρνητικά στοιχεία που μας χαρακτηρίζουν ως Έλληνες, είναι άσχετα με τις Πολιτικές και πρακτικές που εφαρμόστηκαν και κατά κάποιο τρόπο μας εκπαίδευσαν να λειτουργούμε εσφαλμένα.

Ξεχώρισα 7 πληγές και είμαι σίγουρος, ότι καθένας που θα τις διαβάσει, θα δει ότι έχουμε και εμείς ευθύνη για το ότι συμβαίνει. ...

ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟΣ. 

Κρίνω τον Έλληνα ότι είναι αρκετά μακριά από την αρετή της Συλλογικότητας, αντίθετα τον βλέπω σθεναρά προσαρτημένο σε ένα βαθύ ατομικισμό, προσηλωμένο στον εαυτό του και τα δικά του συμφέροντα μακριά από κάθε είδος κοινής συνείδησης. 
Μπροστά στη δική μας βόλεψη το Κοινό Συμφέρον πάει περίπατο, μπροστά στα προβλήματα και τις ανάγκες των πλησίον μας συχνά στρέφουμε αλλού το κεφάλι σφυρίζοντας αδιάφορα. Δεν ήμασταν πάντα έτσι, όχι, είναι ένα χαρακτηριστικό που γιγαντώθηκε με το πέρας του χρόνου και μας μετέτρεψε ως ιδιοσυγκρασίες σε λιγότερο Ανθρωπιστές. 
Ελπίζω να μη μπερδεύεστε με τον Ατομισμό που είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ. 
Θα έλεγα ως άμεση συνέπεια του Ατομικισμού έρχεται και η Παθητικότητα, η αδιαφορία, η έλλειψη αγωνιστικότητας για θέματα όπου άλλες εποχές έριχναν Χούντες και γκρέμιζαν Δικτάτορες. 
Η Παθητικότητα πάει χέρι χέρι με τον Ωχαδελφισμό και τον Δενβαριεσισμό, είναι ύπουλη ασθένεια η Παθητικότητα γιατί ασυνείδητα μας κοιμίζει μέρα με την ημέρα περισσότερο και μας καθιστά πολίτες ζόμπι.

ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΚΟΜΜΑΤΑ. 
Η αγωνία του Έλληνα να βολευτεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο και να βρίσκει παράθυρα όπου να καταστρατηγεί τους Νόμους και τα δίκια των υπολοίπων, τον έχει ωθήσει στην ανίερη συμμαχία και σχέση με πολιτικά κόμματα, όπου η ψήφος και η υποστήριξή του μεταφράζονται σε πάσης φύσεως οφέλη. 
Ο Έλληνας σε βάθος δεκαετίας μοιάζει πολλές φορές με ανεμοδούρα με το να πηδά από τη μία κομματική ταυτότητα στην άλλη με μόνο γνώμονα τα συμφέροντα του.

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΕΚΛΟΓΕΣ. 

Στον αντίποδα των Πελατειακών σχέσεων βρίσκεται η αποχή από τις εκλογές, δεν ξέρω ποιο από τα δύο είναι το χειρότερο, ειλικρινά. 

Η λογική είναι ας πάνε όλοι να κόψουν το λαιμό τους ή πιο παθητικά η λογική είναι «Όλοι ίδιοι είναι, τίποτα δεν θα αλλάξει». 

Κάποια στιγμή μπορεί να καταντήσουμε να αποφασίζουν οι ελάχιστοι για τους πολλούς, δεν μου κάνει κάτι σε Δημοκρατία αυτό.

ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ. 

Γνήσιο και κύριο χαρακτηριστικό των εχόντων και κατεχόντων, η ανομολόγητη υποτιθέμενη μαγκιά του πως θα ξεγελάσουμε το Κράτος, του πως θα αποκρύψουμε τα έσοδα μας. Δικηγόροι, Γιατροί, Επιχειρηματίες, Ελευθεροί επαγγελματίες έχουν κάνει τρόπο ζωής την φοροδιαφυγή και αισθάνονται και έξυπνοι που το κάνουν.

ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ. 

Τουλάχιστον μέχρι προ Κρίσης δεν υπήρχε καμία αίσθηση Οικιακής Οικονομίας. Είναι ενδεικτικό σε εκκωφαντικό επίπεδο, πως τα ελληνικά νοικοκυριά παράγουν πολύ περισσότερα σκουπίδια από όσα θα έπρεπε να παράγουν. 

Μαζί με αυτό θα έλεγα ότι η Οικολογική Συνείδηση είναι ακόμα άγουρη στους Έλληνες. Τώρα βέβαια με την Κρίση όλο αυτό έχει κάπως μαζευτεί αλλά παραμένουμε υπερκαταναλωτές και κακοδιαχειριστές κατά τη γνώμη μου.

ΞΕΝΟΜΑΝΙΑ. 

Ως έβδομη πληγή άφησα την ξενομανία, την ισχυρή, ισχυρότατη αντίληψη, πως καθετί ξένο είναι και καλύτερο. Τι να λέμε τώρα, το ξέρετε, το ζείτε στο ίδιο σας το σπίτι. Ξένο να ‘ναι και ότι να ‘ναι, δεν υπάρχει κάτι χειρότερο για την οικονομία.

Όλοι μας λίγο ή πολύ, έχουμε τα πιο πάνω χαρακτηριστικά που παντρεύονται αρρωστημένα και μας αντιπροσωπεύουν, αλλά έχουμε και ένα μεγάλο δίκιο. 

Να που δε θα αποφύγω τελικά να κατηγορήσω τους Πολιτικούς, αν ζεις μέσα στη σαπίλα για ολόκληρες δεκαετίες δε θα σαπίσεις και εσύ λίγο ή πολύ; 

Ποιος θα επιβίωνε πηγαίνοντας με τον Σταυρό στο χέρι; 

Το έχω ξαναγράψει, για μένα ότι βλέπω γύρω μου είναι λάθος, τελείως λάθος, χρειαζόμαστε fresh start, όλοι μας, Κοινωνία- Άνθρωπος- Πολιτικός- Κράτος, το θέμα είναι πως θα γίνει αυτό, ποιος θα ξεκινήσει. 

Για αυτό και δε με πείθουν απόψεις που απλώς ανακατεύουν τα σκατά, απαιτώ ριζοσπαστισμό, απαιτώ ελληνικότητα στη σκέψη και στην αντίληψη, απαιτώ πίστη σε εμάς, στις δυνάμεις μας, στις εθνικές αρετές μας, δεν πάει άλλο, μόνο εγώ το βλέπω έτσι;

Θα μου πεις, ρε Κώστα εσύ τι κάνεις για όλο αυτό; 

Με κάθε ειλικρίνεια ακόμα προσπαθώ, θες με ότι γράφω, θες με την συμπεριφορά μου, θες με την εμμονή μου για δικαιοσύνη, αλλά και πάλι δε φαίνεται να έχω διεισδύσει στις καρδιές σας, δεν έχω καταφέρει να είμαστε μαζί, δεν νιώθω ότι συμπορευόμαστε, νιώθω ότι είμαι ξένος για εσάς, έχω αποτύχει. 

Αλλά αυτό μπορώ να κάνω και αυτό κάνω, με ότι δυνάμεις και πειθώ διαθέτω, κανείς δεν είναι τέλειος. Αυτό που πραγματικά με φοβίζει για μένα, είναι να ξημερώσει μια μέρα και να πω: 

“E άι σιχτίρ, ξανακλείνομαι στον εαυτό μου και όσα πάνε και όσα έρθουν” Να απομονωθώ και να αδιαφορήσω, αυτό είναι που πραγματικά με φοβίζει, η οικιοθελής παράδοση των όποιων όπλων έχω.

Από τις εφτά πληγές δεν βγάζω την ουρά μου απέξω, και ξένα προιόντα αγοράζω, και λίγο κακοδιαχειριστής είμαι και μερικοί θα με έκριναν και Παθητικό αφού αποφεύγω τις πιο πολλές φορές να κατέβω σε διαδηλώσεις. 

Θα μπορούσα να δικαιολογήσω ένα προς ένα αυτά όπως και εσείς τα δικά σας άλλωστε, αλλά πιο το νόημα; 

To πραγματικό νόημα είναι πως ζούμε σε μια θάλασσα από λάθη, ζούμε κάτω από λάθος προσλαμβάνουσες και αυτό μας κάνει και εμάς λάθος, όλα είναι λάθος όπως προείπα και αυτό θα το υποστήτηριζα ακόμα και αν μου βάζατε πιστόλι στον κρόταφο.

Πέρα από την προσπάθεια μου να επικοινωνήσω μαζί σας, την οποία όπως είπα κρίνω ανεπιτυχής, διακατέχομαι και από μια απλουστευμένη λογική, που με βοηθά όμως πάρα πολύ να επιλέγω τις κινήσεις μου. 

Η απλουστευμένη λογική που ακολουθώ  πρεσβεύει, σε απόλυτο βαθμό, το να μην δίνω ευκαιρίες σε όποιον έχει αποδειχθεί ότι έχει κάνει κακό στη Χώρα μου και κατ’ επέκταση σε μένα. Κάτω από αυτή τη λογική θεωρώ τραγικό που τα δύο κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν ακόμα την εξουσία στα χέρια τους. 

Η απλουστευμένη λογική μου λέει, ότι αν κάποιος έκλεψε 70 φορές, θα συνεχίζει να κλέβει και να απατά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο και δε νομίζω να έχω τόσο άδικο. Κατόπιν τούτου απορώ πραγματικά, με όσους συνεχίζουν να υποστηρίζουν τους αποδεδειγμένα απατεώνες, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για την Χώρα.

Καταλαβαίνω ότι όλοι μας βράζουμε στο ίδιο τσουκάλι, είμαστε στον ίδιο βούρκο και φαντάζει τρομερά δύσκολο να βρούμε την δύναμη και την θέληση να ξεκολλήσουμε, αλλά να σας πω κάτι, μια απόφαση είναι, φτάνει να πούμε “Έως εδώ! Φτάνει”.

Αν έβαζα όγδοη πληγή για μας τους Έλληνες, αυτή θα ήταν σίγουρα ο Φόβος, ένας σάπιος φόβος που καλλιεργείται έντεχνα, με μαεστρία, από το Σύστημα με την αμέριστη αρωγή των Μίντια. 

Ο φόβος τρώει τα σωθικά φίλε, δες μέσα σου, ο φόβος σε κρατά δέσμιο του βούρκου. 

Βάλε επιτέλους κόκκινες γραμμές και αποφάσισε μόνος σου όχι με ψυχαναγκαστικές επιταγές. 

Λάθη και δεινά θα προκληθούν αναπόφευκτα αλλά το θέμα είναι να πορευόμαστε εμείς και όχι να μας (τρομό)πορεύουν σαν τα πρόβατα.

Έτσι τα βλέπω τα πράγματα φίλε και έτσι λειτουργώ, ο μπουχέσας ο Κωστάκης είχε ένα πάρα πολύ όμορφο σύνθημα, που προς στιγμή είχε “μιλήσει” στην καρδιά μου, “Μηδενική Ανοχή” έλεγε, άσχετα αν δεν το εφάρμοσε καθόλου. 

Αυτό ονειρεύομαι για εμάς, την μηδενική ανοχή, και τότε πιστεύω ότι θα άρχιζε να γυρίζει ο τροχός της Τύχης μας γιατί τώρα έχει αραχνιάσει.

kostasoutsider,